Konsepsi artis tentang bahan tarikan lubang hitam dari bintang berdekatan, membentuk cakera tokokan.

Pada tahun 1940-an, model pertama kali diperoleh daripada prinsip fizik asas.[3] Untuk bersetuju dengan pemerhatian, model tersebut terpaksa menggunakan mekanisme yang belum diketahui untuk pengagihan semula momentum sudut. Jika jirim jatuh ke dalam, ia mesti kehilangan bukan sahaja tenaga graviti tetapi juga kehilangan momentum sudut. Oleh kerana jumlah momentum sudut cakera dikekalkan, kehilangan momentum sudut jisim yang jatuh ke pusat perlu digantikan dengan penambahan momentum sudut jisim yang jauh dari pusat. Dalam erti kata lain, momentum sudut harus "diangkut" ke luar untuk jirim bertambah. Mengikut kriteria kestabilan Rayleigh,

∂ ( R 2 Ω ) ∂ R > 0 , {\displaystyle {\frac {\partial (R^{2}\Omega )}{\partial R}}>0,}

iaitu Ω {\displaystyle \Omega } mewakili halaju sudut bagi unsur bendalir dan R {\displaystyle R} ialah jaraknya ke pusat putaran, cakera tokokan dijangka menjadi aliran laminar. Ini menghalang kewujudan mekanisme hidrodinamik untuk pengangkutan momentum sudut.

Sementara itu, jelas bahawa tegasan likat akhirnya akan menyebabkan jirim ke arah pusat menjadi panas dan memancarkan sebahagian daripada tenaga gravitinya. Sebaliknya, kelikatannya sendiri tidak mencukupi untuk menerangkan pengangkutan momentum sudut ke bahagian luar cakera. Kelikatan yang dipertingkatkan oleh kegeloraan ialah mekanisme yang dianggap bertanggungjawab untuk pengagihan semula momentum sudut tersebut, walaupun asal-usul pergolakan itu sendiri tidak difahami dengan baik. Model α {\displaystyle \alpha } yang konvensional memperkenalkan parameter boleh laras α {\displaystyle \alpha } yang menerangkan peningkatan kelikatan berkesan akibat pergolakan pusar dalam cakera.[4][5] Pada tahun 1991, dengan penemuan semula ketidakstabilan putaran magnet (MRI), S. A. Balbus dan J. F. Hawley menetapkan bahawa cakera bermagnet lemah yang bertokok di sekeliling objek pusat yang berat dan padat akan menjadi sangat tidak stabil, menyediakan mekanisme langsung untuk pengagihan semula momentum sudut.[6]